இடஒதுக்கீடு அரசியல் மற்றும் ஓபிசி வாக்கு (resevetion politics & obc votes )

 

இடஒதுக்கீடு அரசியல் மற்றும் ஓபிசி வாக்கு

 

 

நாம் எவ்வளவு மறுத்தாலும், இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்து 75 ஆண்டுகள் ஆன பிறகும் கணிசமான பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்குப் பிறகும் இந்தியா சாதிய சமூகமாகவே உள்ளது. இது நமது சமூகத்திலும், நிச்சயமாக நமது அரசியலிலும் உள்ளது. இந்தியர்கள், தங்கள் சாதியை வாக்களிக்கும் அளவுக்கு வாக்களிக்க வேண்டாம் என்று அடிக்கடி கூறப்படுகிறது. சாதி மற்றும் அரசியலின் இந்த ஒற்றுமை பெரும்பாலான சுயநல அரசியல்வாதிகளுக்கு இந்த விளையாட்டு நிலை தொடர வேண்டும் என்று விரும்புகிறது. மண்டல் கமிஷன் பரிந்துரைகளை அமல்படுத்த அப்போதைய பிரதமர் வி.பி.சிங் எடுத்த முடிவு 1989-1990 இல் நாடு தழுவிய எதிர்ப்புகளைத் தூண்டியபோது சாதி அரசியல் தேசிய மைய நிலையை எடுத்தது. அவரது நடவடிக்கை சமூக நீதியின் மீதான அன்பிலிருந்து வெளியே வரவில்லை, ஆனால் அவரது கூட்டணி அரசாங்கத்தின் பிழைப்பை உறுதி செய்வதற்கான ஒரு இழிந்த கணக்கீடு ஆகும். இந்த முடிவு ஓபிசி அல்லது பிற பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு 27 சதவீத அரசு வேலைகளை ஒதுக்கியது.இது நாடு தழுவிய சாதி வாக்கு வங்கியை உருவாக்குவதற்கான ஆரம்ப முயற்சிகளில் ஒன்றாகும். அரசியலமைப்பு OBC களை அங்கீகரித்தது, ஆனால் அவர்கள் யார் என்பதை அடையாளம் காண மாநிலங்களுக்கு விட்டுவிட்டது. பல ஆண்டுகளாக, இந்த சாதியினர் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார ரீதியாக சக்திவாய்ந்தவர்களாக ஆனார்கள், ஆனால் அவர்கள் கல்வி மற்றும் அரசு வேலைகள் இல்லாமல் ஒதுக்கப்பட்டனர், எனவே இட ஒதுக்கீடு கோரினர்.

 

 

 

மண்டல் கமிஷனின் சாதி அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீடுகளை பிளவுபடுத்துவதாகக் கண்ட பாஜக, தனது இந்து வாக்கு வங்கியை ஒருங்கிணைப்பதற்காக ராமர் கோவில் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்தது.

 

 

இதற்கிடையில், மண்டலத்திற்கு பிந்தைய சகாப்தம் தனிப்பட்ட OBC சாதியை மையமாகக் கொண்ட அரசியல் கட்சிகளின் எழுச்சியைக் கண்டது. OBC க்கள் மக்கள் தொகையில் சுமார் 52 சதவிகிதம் இருப்பதாக நம்பப்படுகிறது. இருப்பினும், கடந்த 1931 இல் சாதி அடிப்படையிலான மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டதிலிருந்து இந்த எண்ணிக்கை நீண்ட காலமாக சரிபார்க்கப்படவில்லை. 1980 ஆம் ஆண்டின் மண்டல ஆணையம் கூட 1931 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பை நம்பியுள்ளது.

 

 

மண்டலுக்கு மூன்று தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு, OBC கள் மீண்டும் வெளிச்சத்திற்கு வந்துள்ளன. 2018 இல், மத்திய அரசு இந்தியாவின் மக்கள்தொகையை கணக்கிடுவதற்கான தசாப்த கால பயிற்சியின் ஒரு பகுதியாக, அது சாதிகளையும் கணக்கிடும் என்று கூறியது. இருப்பினும், இந்த ஆண்டு ஜூலை மாதம், அரசாங்கம் திடீரென யு-டர்ன் எடுத்து, இந்த சாதி கணக்கெடுப்பை நடத்த முடியாது என்று கூறியது

 

எதிர்க்கட்சிகள், ஆளும் தேசிய ஜனநாயக கூட்டணியின் சில கூட்டாளிகள் உட்பட, சாதி கணக்கெடுப்பை விரும்புகின்றன. பிஜேபியின் ஒருங்கிணைந்த இந்து வாக்குகளை பிரித்து அதன் ஓபிசி வாக்குகளை திசை திருப்புவதற்கான வாய்ப்பை அவர்கள் பார்க்கிறார்கள். கடந்த சில வருடங்களாக, பிஜேபி அதன் பொது ஓபிசி வாக்குப் பங்கை 2009 பொதுத் தேர்தலில் 22 சதவிகிதத்திலிருந்து 2019 இல் 44 சதவிகிதமாக அதிகரித்துள்ளது. உபி யில் 32 சதவிகித பாஜக சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் ஓபிசியினர்.

 

 

சாதி மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புக்கான கோரிக்கையைத் தூண்டியிருப்பது மகாராஷ்டிராவில் இடஒதுக்கீடு குறித்த மார்ச் 4 உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பாகும். OBC தரவு இல்லாததால் மாநில உள்ளாட்சி அமைப்புகளான நகராட்சி நிறுவனங்கள், ஜில்லா பரிஷத் மற்றும் கிராம பஞ்சாயத்துகளில் 27 சதவீத OBC ஒதுக்கீட்டை உச்ச நீதிமன்றம் ரத்து செய்தது.

 

ஓபிசி ஒதுக்கீட்டில் ஏற்படும் எந்த மாற்றமும் பல கட்சிகளின் சாதி கணக்கீடுகளை கடுமையாக சீர்குலைக்கலாம். உதாரணமாக, இது 27 சதவீத ஓபிசி இடஒதுக்கீட்டை உயர்த்துவதற்கான கோரிக்கைகளுக்கு வழிவகுக்கும். சில சாதி குழுக்களின் அதிகாரப்பூர்வ வகைப்பாட்டிலும் தெளிவு இல்லை. உதாரணமாக, 

 

ஜாட்கள் ராஜஸ்தானில் ஓபிசி அந்தஸ்தை அனுபவிக்கிறார்கள் ஆனால் ஹரியானாவில் அல்லது மத்திய பட்டியலில் இல்லை. கர்நாடகா, ராஜஸ்தான், மத்தியப் பிரதேசம், தமிழ்நாடு மற்றும் மகாராஷ்டிரா உள்ளிட்ட பல மாநிலங்களில், பிராமணர்கள் OBC பட்டியலில் இடம் பெற்றுள்ளனர்.

 

 

ஓபிசி சாதிகளின் எண்ணிக்கையும் அதிகரித்து வருகிறது. சுதந்திரத்தின் போது 2,399 பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியினரிடமிருந்து, 2006 க்குள் 5,013 இருந்தனர், அவர்கள் தற்போது கிட்டத்தட்ட 6,000 பேர்.

 

மகாராஷ்டிரா போன்ற மாநிலங்களில், மராட்டியர்கள் போன்ற ஆதிக்க சாதியினர் ஓபிசி போன்ற இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட வேண்டும் என்று போராட்டங்களை முன்னெடுத்துச் செல்கின்றனர் என்பது இந்த சாதி கலவைக்கு சேர்க்கிறது. தனியார் துறையிலும் வேலைகளுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்க வேண்டும் என்று கடந்த காலங்களில் கோரிக்கைகள் இருந்தன.

 

பட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பழங்குடியினருக்கான இடஒதுக்கீடு வரலாற்று காரணங்களுக்காக புரிந்துகொள்ளத்தக்கது. அப்படியிருந்தும், சாதியை நிரந்தரமாக வேலி அமைக்க அல்லது மோசமாக, வாக்கு வங்கி அரசியலுக்காக சுரண்டப்படும் ஒரு கருவியாக சட்டத்தை பயன்படுத்தக்கூடாது.

 

 மரபு ஏற்றத்தாழ்வுகளை சரிசெய்ய இடஒதுக்கீடுகள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என்றால், அவை துல்லியமான கட்-ஆஃப் தேதிகளுடன், குறிப்பிட்ட சில ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை மதிப்பாய்வு செய்யப்பட வேண்டும். நாம் ஒரு நவீன சமுதாயமாக முன்னேற வேண்டுமானால், எந்த மாநில நலனும் சாதியைப் பொருட்படுத்தாமல் சமூக-பொருளாதார நிலையை கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். ஒரு பெரிய சூழலில்,பொருளாதாரத்தின் விரைவான வளர்ச்சியுடன் தனியார் துறை வேலைகள் ஏராளமாக உள்ளன மற்றும் ஒதுக்கப்பட்ட அரசு வேலைகளுக்கு எந்தவிதமான சலசலப்பும் இல்லை, மற்றும் கல்வி வசதிகள் ஏராளமாக உள்ளன, மாநில தலையீடு தேவையில்லை. சுதந்திரம் பெற்று எழுபத்தைந்து வருடங்கள் கழித்து, நாம் ஒரு சாதி ஒழிப்பு அல்ல, ஒரு தகுதியாக இருக்க வேண்டும்.